Մեր դասարանում կային երկու ընկերներ։ Երկուսն էլ ունևոր ընտանիքից էին։ Դասերից հետո, դասարանի տղաները սիրում էին մնալ ու դպրոցի բակում ֆուտբոլ խաղալ։ Երկու ընկերներից մեկը միշտ միանում էր նրանց։ Նա սիրում էր շփվել դասարանի բոլոր աշակերտների հետ։ Անգամ նրանց երբեմն տուն էր հրավիրում, իր հետաքրքիր խաղերով խաղալու։ Իսկ մյուս ընկերը ունևոր ընկերոջից բացի, դասարանում ոչ մեկի հետ չէր շփվում, քանի որ մյուսներս ունևոր չէինք։ Նրանց ընտանիքները մեր քաղաքից չէին, և ժամանակավոր էին մեր մոտ։ Ամառային արձակուրդներին, նրանց ընտանիքները նորից տեղափոխվում էին։ Վերջին օրը, ամբողջ դասարանը գնացել էր նավամատույց, իրենց հետ ընկերացած տղային ճանապարհելու և հրաժեշտ տալու համար։ Այդ օրը, հպարտ ընկերը, որն իրեն վեր էր դասում մյուսներից, հասկացավ և շատ ամաչեց իր ծնողների մոտ, որ ընկերները այդքան ջերմ հրաժեշտ էին տալիս, իրենց հետ շփվող ընկերոջը, իսկ իրեն անգամ չէին նկատում։ Այդ պատճառով պետք չէ մոռանալ, որ մեր արարքները բումերանգի նման վերադառնում են մեզ։ Ինչ ցանես, այն էլ կհնձես։
ՎԵՐՋ