81. Գտե՛ք x թիվը, եթե նրա և 8-ի հարաբերությունը նույնն է, ինչ որ`
բ) 6 ։ 2 = x : 8
x = 6 x 8 : 2 = 24
դ) 5 ։ 4 = x : 8
զ) 21 ։ 3 = x : 8
x = 21 x 8 : 3 = 56
82. Ի՞նչ թիվ է անհրաժեշտ գրել տառի փոխարեն, որպեսզի ստացվի համեմատություն.
բ)
դ)
զ)
84. Բնակարանի մակերեսը 64 մ2 է։ Նրա հատակը ներկելու համար պահանջվում է 21 կգ ներկ։ Քանի՞ կիլոգրամ ներկ է անհրաժեշտ խոհանոցի հատակը ներկելու համար, եթե նրա մակերեսը 16 մ2 է։
Յուլիսիս Մաքոլի անունով փոքրիկ տղան մի օր կանգնեց խլուրդի նոր բացած անցքի առաջ, իրենց տան բակում, որը գտնվում Էր Կալիֆոռնիայի Իթաքա քաղաքի Սանթա Կլարա փողոցի վրա։ Խլուրդը խոնավ, թարմ հողը դուրս հրեց և աչքի տակով նայեց տղային, որը, իհարկե, անծանոթ էր, բայց գուցեև թշնամի չէր։ Մինչ տղան այս հրաշքը ամբողջությամբ կվայելեր, Իթաքայի թռչուններից մեկը թռավ դեպի բակի մեծ ընկուզենին և, տեղավորվելով մի ճյուղի վրա, սկսեց երգել՝ տղայի հափշտակությունը հողից դեպի ծառը գրավելով։ Հետո, այդ բոլորից ավելի հրաշալի, հեռվում մի հին գնացք ֆշշաց և շարժվեց։ Տղան լսեց ֆշշոցը և զգաց, որ գնացքի շարժվելուց երերաց ոտքի տակի հողը։ Դրանից նա սկսեց վազել ավելի արագ (նրան այդպես թվաց), քան որևէ կենդանի էակ ամբողջ աշխարհում։
Նա ճիշտ ժամանակին հասավ երկաթգծին. տեսավ անցնող գնացքը՝ շոգեքարշից մինչև բեռնատար վագոնը։ Նա ձեռքով ոդջունեց մեքենավարին, բայց մեքենավարը չպատասխանեց։ Նա ողջունեց նաև գնացքի մեջ եղող ուրիշ հինգ հոգու, բայց նրանցից ոչ մեկը չպատասխանեց տղայի ողջույնին։ Նրանք կարող էին այդ անել, բայց չարեցին։ Վերջապես երևաց մի նեգր՝ հենված բեռնատար վագոնի եզրին։ Կառաշարի աղմուկի մեջ Յուլիսիսը լսեց այդ մարդու երգը.
Այլևս մի լար, մի լար, լեդի, այսօր մի լար,
Եկ մի երգ երգենք մեր Քենթըքիի տան պատվին,
Եկ այդ հեռավոր տան երգը երգենք։
Յուլիսիսը ողջունեց նրան, իսկ հետո մի հրաշալի և անսպասելի բան պատահեց։ Այդ մարդը, որ սև էր և մյուսներից տարբեր, ձեռքով ողջունեց Յուլիսիսին՝ բղավելով.
— Տուն եմ գնում, փոքրիկ, գնում եմ իմ ծննդավայրը։
Փոքրիկ տղան և նեգրը ձեռքով էին անում իրար, մինչև որ գնացքը կորավ տեսադաշտից։
Ապա Յուլիսիսը նայեց շուրջը։ Ահա իր աշխարհը. տարօրինակ, զարմանալի, անիմանալի, բայց և այնքան գեղեցիկ։ Ճանապարհով բեռը շալակին մի ծերուկ անցավ։ Յուլիսիսը նրան էլ ձեռքով արեց, բայց ծերուկն այնքան զառամյալ էր և հոգնած, որ չէր կարող հրճվել փոքրիկ տղայի բարեկամական ցույցից։ Ծերունին նայեց Յուլիսիսին այնպես, կարծես ինքն էլ, տղան էլ վաղուց մեռած լինեին։
Փոքրիկ տղան շրջվեց և դանդաղ քայլեց դեպի տուն։ Նրա ականջում դեռ գնացքի ձայնն էր։ Նեգրի երգն ու զվարթ խոսքերը՝ տուն եմ գնում, փոքրիկ, գնում եմ իմ ծննդավայրը։
Նա այլևս այդ ամենի մասին չէր մտածում, երբ հասավ չինա ծառի տակ և ոտքով խփեց ծառից ընկած դեղին, հոտած պտուղին։ Իսկ մի րոպե հետո նա ժպտաց Մաքոլիների ժպիտով, այն մեղմ, իմաստուն, թաքուն ժպիտով, որը այո է ասում ամեն ինչին։
Երբ շրջվեց փողոցի անկյունը և տեսավ Մաքոլիների տունը, սկսեց ցատկոտել՝ ոտքով քշելով փողոցում ընկած կոշիկի մի կրունկ։ Այս զվարճանքից նա սայթաքեց ու ընկավ, բայց վեր կացավ ու շարունակեց քայլել։
Մայրը բակում հավերին կուտ էր տալիս։ Նա տեսավ որդու սայթաքելը, ընկնելն ու վեր կենալը։ Տղան արագ հասավ մորը և լուռ կանգնեց կողքին։ Իսկ հետո հավաբուն մտավ ձու փնտրելու։ Մի հատ գտավ, վերցրեց նայեց և զգուշությամբ հանձնեց մորը։ Դրանով նա ուզեց ասել մի բան, որ մեծերից ոչ մեկը չի կռահի, երեխան էլ չի հիշի, որ պատմի։
Fanny and Ethel worked in the same office, and, they were neighbours at home. Fanny was rather a careless girl, and she often lost things. Then she usually went to Ethel to borrow more from her. Ethel was a kind girl, but she sometimes got tired of lending things to her friend. One Saturday afternoon Fanny knocked at Ethel’s front door, and when Ethel came to open it, Fanny said to her, ‘Oh, hello, Ethel. Please lend me a bag. I’ve lost mine. I’m going to the shops, and I feel very stupid when I haven’t got anything in my hand when I go out in the street.’ Ethel laughed and answered, ‘Well, Fanny, go down to the end of the garden. You’ll find a nice wheelbarrow in the shed there. Take that when you go down to the shops. Then you’ll have something in both of your hands.’
Ֆաննին և Էթելը աշխատում էին նույն գրասենյակում, և նրանք տանը հարևաններ էին: Ֆաննին ավելի շուտ անփույթ աղջիկ էր, և նա հաճախ էր կորցնում իրերը։ Հետո նա սովորաբար գնում էր Էթելի մոտ և նրանից ավելի շատ պարտք վերցնում: Էթելը բարի աղջիկ էր, բայց երբեմն հոգնում էր ընկերոջը պարտք տալուց։ Մի շաբաթ կեսօրին Ֆաննին թակեց Էթելի մուտքի դուռը, և երբ Էթելը եկավ բացելու այն, Ֆաննին ասաց նրան. Խնդրում եմ, ինձ պայուսակ տուր: ես կորցրել եմ իմը։ Ես գնում եմ խանութներ և ինձ շատ հիմար եմ զգում, երբ փողոց դուրս գալիս ոչինչ ձեռքս չի գալիս։— Էթելը ծիծաղեց և պատասխանեց.— Դե Ֆանի, իջիր այգու ծայրը։ . Այնտեղ գաղութում կգտնես գեղեցիկ միանիվ ձեռնասայլակ: Վերցրու այն, երբ իջնես խանութներ: Այդ դեպքում քո երկու ձեռքերում էլ ինչ-որ բան կունենաս»։
Hometask:a,b,c,page 7
A. Answer these questions. 1.Why did Fanny often lose things?
Fanny often lose her things, because she was rather a careless girl.
2.Why did Ethel lend things to Fanny?
Ethel lend things to Fanny, because she was a kind girl.
3.Why didn’t Fanny want to go to the shops without a bag?
Fanny didn’t want to go to the shops without a bag, because she felt very stupid when she haven’t got anything in her hand when she go out in the street.
4.Why didn’t Ethel lend her a bag?
Ethel didn’t lend her a bag, because she got tired of lending things to her friend.
5.What did she want Fanny to take to the shops?
She wanted Fanny to take the wheel barrow to the shops.
6.Did Fanny take it, do you think?
I think Fanny didn’t take it.
B. Which of these sentences are true? Write the correct ones down.
1.Ethel often borrowed things.
2.Fanny often borrowed things. 3.Ethel often lent things to Fanny.
4.Fanny often lent things to Ethel. 5.One day Ethel lost her bag. 6.One day Fanny lost her bag.
7.Fanny liked carrying something in her hand.
8.Fanny did not like carrying things.
9.There was a shed at the end of Ethel’s garden.
10.There was a shed at the end of Fanny’s garden.
C. Write this story, but do not put pictures: put words.
Ethel’s house is in a small street. It has a small garden at the back, and there is a shed in it. Ethel keeps her wheelbarrow there. Ethel is a clever girl. She works in a office . This is Ethel. She is at the door of her house, and she’s got a bag in her left hand ? Because she is going to the shop.
~ Կարոլինա Եսայանի ուսումնական բլոգ~ 