Ես ամառային արցակորդներին կարդացել եմ Աստրիդ Լինդգրենի «Երկարագուլպա Պիպին» Այս հեքիաթը շատ հետաքրքիր էր ինձ համար: Ես խորհուրդ կտամ կարդալ այս գիրքը , քանի որ այն շատ զվարճալի էր և միևնույն ժամանակ շատ ուսուցողական: Ինձ այս հեքիաթը սովորեցրեց, միշտ ուժեղ լինել, չտխրել և երբեք չհանձնվել:
Գրքից իմ սիրած հատվածը սա էր
— Հիմա մենք բլիթներ կթխենք:
Իսկ հետո երեք ձու վերցրեց ու վերև շպրտեց:
Մեկը շրխկաց նրա գլխին ու ջարդվեց, դեղնուցն էլ ներքև հոսեց ու լղոզեց աչքերը: Բայց մյուս երկուսը հասցրեց ճարպկորեն որսալ կաթսայով, որի մեջ էլ հենց ջարդվեցին:Ես շատ եմ լսել, որ դեղնուցը օգտակար է մազերի համար, — ասաց Պիպին ու սրբեց աչքերը: — Կտեսնեք ՝ հիմա մազերս էնպես կաճեն, թո՛ղ ու փախիր: Բրազիլիայում ընդանրապես բոլոր մարդիկ գլխներին ձու քսած են ման գալիս, դրա համար էլ ոչ մի ճաղատ մարդ չկա: Մենակ մի անգամ էր եղել, որ մի գիժ ծերուկ, փողանակ ձվերըմազերին քսեր, կերել էր: Վերջը էդ մարդու մազերը թափվեցին, ուերբ որ նաերևում էր փողոցում, էնպիսի իրարանցում էր սկսվում, որ կարգուկանոն հաստատելու համար սպտիպված ոստիկանություն էին կանչում
~ Կարոլինա Եսայանի ուսումնական բլոգ~ 