Այս տարի ես և ընկերուհիս որոշեցինք մի փոքր փոխել մեր նախագիծը, քանի որ խաչբառերը մեզ համար արդեն որոշ չափով կորցրել էին իրենց հետաքրքրությունը։ Մենք ցանկացանք ստեղծել մի նախագիծ, որը կլինի ոչ միայն հետաքրքիր, այլ նաև օգտակար առօրյա կյանքում։ Այդպես ստեղծեցինք «Եկեք խոսենք հայերեն» նախագիծը։
Նախագծի ընթացքում մենք ուշադրություն դարձրեցինք հայերենում հաճախ օգտագործվող այն բառերին, որոնք ունեն թուրքական կամ պարսկական ծագում։ Մեր նպատակը միայն այդ բառերը առանձնացնելը չէր, այլ նաև փորձել գտնել դրանց հայերեն համարժեքները։ Այդ նպատակով ուսումնասիրում էինք գրաբարը, արևմտահայերենը, ինչպես նաև օգտագործում էինք հայկական արմատներ և ածանցներ՝ նոր բառեր ստեղծելու համար։
Այս նախագիծը մեզ համար կարևոր էր, քանի որ այն նպաստում էր լեզվական մտածողության ձևավորմանը։ Այո’, շատ դժվարություններ կային, բայց մենք դրանք հաղթահարեցինք համբերությամբ:
Բայց եղավ մի օր, երբ մենք հիշեցինք մեր հին խաչբառերը և զգացինք, որ կարոտել ենք դրանք։ Այն ժամանակ մեզ մի գաղափար եկավ․ որոշեցինք նորից պատրաստել խաչբառեր, բայց այս անգամ օգտագործել հիմնականում այն բառերը, որոնք մենք գտել և ուսումնասիրել էինք մեր նախագծի ընթացքում։ Այսպիսով, խաչբառերը դարձան նորից հետաքրքիր ու ուսանելի, իսկ մենք միաժամանակ շարունակեցինք հայերենով աշխատել և խորացնել մեր գիտելիքները։
Ահա մեր կատարած նախագծերը՝










