Այս արձակուրդների ընթացքում ես կարդացել եմ Ռոալդ Դալի «ՄԲՀ» (Մեծ Բարի Հսկա) գիրքը։ Ես մինչ այդ ծանոթ էի Ռոալդ Դալի ուրիշ գրքերին։ Այս գրքում ներկայացված էր մի որբ աղջկա մասին, ում գողացել էր մի հսկա։ Պարզվեց, որ այդ հսկան բարի էր և մարդկանց չէր ուտում։ Սակայն նա հսկաներից միակն էր, որ ուտում էր բանջարեղեն։ Աղջիկը շատ հետաքրքրասեր էր և իր անթիվ հարցերի միջոցով պարզեց հսկաների աշխարհի բոլոր թերությունները։ Նա հսկայի միջոցով փորձում էր փրկել մարդկանց, իսկ հսկան դեմ չէր օգնել աղջկան, քանի որ ինքն էլ էր շատ բարի և խղճում էր մարդկանց։ Ես հավանեցի աղջկա և հսկայի համարձակությունը, որոնք պատրաստվում էին պայքարել տասներկու անսահման չար և անչափ ուժեղ հսկաների դեմ։ Նրանք ուզում էին փրկել մարդկությանը հսկա կոչվող չարիքից։ Գրքում շատ հետաքրքիր պահեր կային, սակայն ինձ դուր է եկել այն հատվածը, երբ ՄԲՀ որոշեց պատժել ամենամեծ ու ամենադաժան հսկային, քանի որ նա միշտ նեղացնում ու ծաղրում էր իրեն, իր մարդ չուտելու պատճառով։ Իսկ պատիժը ՝ սարսափելի երազն էր, որը դարձավ տուրուդմփոցի պատճառ։
Գիրքը հետաքրքիր է և կարդացվում է մի շնչով։ Խորհուրդ կտայի ֆանտաստիկա սիրողներին ընթերցել այս գիրքը։ Այսքանը!!!