Ուսումնասիրության նյութեր՝
-Վանո Սիրադեղյան․կենսագրություն
-Երկիր։ Ցպահանջ․․․
Սիրադեղյանական օրերի շրջանակում ուսումնասիրության նյութեր՝
-Վանո Սիրադեղյան․կենսագրություն
Հոդվածները
- Վանո Սիրադեղյան | Չհիշվող պատերազմ
- Վանո Սիրադեղյան | Հակառակ մեր կամքին՝ Մեղրին մնաց ՀՀ կազմում |
- Վանո Սիրադեղյան | ՀՅԴ֊ն չի կարող եկեղեցին չպառակտել |
- ՎԱՆՈ ՍԻՐԱԴԵՂՅԱՆ | Էրիվանի խանության ժամանակները |
- Այս ուրվական քաղաքի բնակիչները ապրում են…
- Քանի դեռ Հայաստանը դիմանում է․․․
- «Կռվից դուրս գալ փոքր կորուստներով»
Հոդվածները վերլուծում ենք հետևյալ կետերին անդրառանալով՝:
ՀՈԴՎԱծԻ ՎԵՐԼՈՒծՈՒՄ
1.Տեղադրել նախընտրած հոդվածի հղումը :
Վանո Սիրադեղյան | Չհիշվող պատերազմ
2.Ներկայացնել հոդվածի հեղինակին/հակիրճ/:
Հոդվածի հեղինակը հայ գրող ու մտավորական է, ով քննադատում է Հայաստանի քաղաքական ու սոցիալական վիճակը, հատկապես պատերազմի և ազգային միասնության հարցում: Նա արտահայտում է իր անհանգստությունը և բացահայտում իր դիրքորոշումները պատերազմի, Սփյուռքի ու պետական կառավարման վերաբերյալ։
3.Հոդվածի վերնագիրը. հարկավոր է ուշադիր կարդալ հոդվածը, անգամ մեկից ավելի անգամ: Առաջին հերթին ուսումնասիրեք վերնագիրը ՝ որքանով է այն ճշգրիտ արտացոլում հոդվածում բարձրացված թեման: Եվ նաև, թե որքանով է նշանակալից թեման ինքնին: Ինչպես է հեղինակը հասկանում ու բացահայտում : Խնդիրը նորույթի տեսանկյունից վերլուծելու նրա մոտեցումը:
«Չհիշվող Պատերազմ» վերնագիրը ցույց է տալիս, որ պատերազմի հետևանքները և դրա հիշողությունը չեն համարվում բավականաչափ կարևոր՝ հասարակության կողմից։ Հեղինակը կարծում է, որ այս պատերազմը մոռացվել է, քանի որ մարդիկ չեն ապրում նրա ազդեցությամբ, չեն հիշում զոհերին ու դրանց հետևանքները։ Վերնագիրը ցույց է տալիս, որ պատերազմը դեռևս չի ստացել այն տեղը, որը պետք է ունենար, և չի բացահայտվել ամբողջությամբ հասարակության մեջ։
4.Անդրադառնալ հետազոտական թեմայի արդիականությանը:
Հոդվածը շատ արդիական է, որովհետև այն վերաբերում է հասարակության պատերազմի ու ազգային մեկասնության ընկալմանը, ինչը շատ կարևոր է, հատկապես այն ժամանակաշրջանում, երբ պատերազմները դեռ ազդում են երկրի ապագայի վրա։
5.Հիմնավորել փաստական նյութի նորությունը, հուսալիությունը, ճշմարտացիությունը:
Հեղինակը իր տեսակետները ներկայացնում է հիմնվելով այն իրադարձությունների վրա, որոնք ինքն անձամբ է ապրել ու տեսել, սակայն երբեմն նա չպատմում է բոլոր մանրամասները, ինչը կարող է թողնել որոշակի բաց հարցեր։ Փաստերը, որոնք ներկայացվում են, հիմնականում ճիշտ ու հավատալի են, բայց մի քանի դեպքերում հեղինակը չի նշում բոլոր կողմերը։
6. Հոդվածում կոնկրետացնել ուսումնասիրվող թեմաները: Հաճախ հոդվածում մի քանի թեմաներ են արծարծվում, և պատահում է, որ հեղինակը մեկից մյուսը ցատկում է, և ի վերջո երկուսն էլ ավարտվուն չեն: Նյութի բոլոր թեմաները պետք է բացահայտվեն հաջորդաբար `վերջում դրանցից յուրաքանչյուրի տրամաբանական եզրակացությամբ:
Հոդվածում քննարկվում են մի քանի թեմաներ՝ պատերազմ, Սփյուռքի մասնակցություն, պետական կառավարման խնդիրներ։ Բայց որոշ թեմաներ չեն բացահայտվում ամբողջությամբ, ինչը թողնում է ընթերցողին մտածելու տեղ։ Այսպիսով, հոդվածը մի կողմից ունի վերջնական եզրակացություններ, մյուս կողմից՝ բաց հարցեր։
7. Վերոնշյալ չափանիշներին համապատասխան այս կարևոր կետերը վերանայելուց հետո դուք պետք է որոշեք թեման ամբողջությամբ բացահայտվա՞ծ է: Պատահում է, որ հեղինակը հատուկ չի բացահայտում ամեն ինչ մինչև վերջ ՝ թողնելով հարցը բարձրացված ՝ ընթերցողին ստիպելու մտածել և վերլուծել ինքն իրեն: Սրանք որոշակի նյութեր են, որոնք իրենց առջև խնդիր են դնում չբացահայտել և լիովին չվերլուծել նկարագրված խնդիրները, այդպիսով, հետաքրքրում են ընթերցողին ՝ հնարավորություն տալով ինքնուրույն եզրակացնել: Եթե նման հոդվածի եք հանդիպում, ապա այն պետք է նշել նյութը ուսումնասիրելիս:
Հեղինակը չի բացահայտում բոլոր հարցերը մինչև վերջ։ Նա թողնում է որոշ հարցեր բաց, որպեսզի ընթերցողը ինքնուրույն մտածի ու եզրակացնի, ինչը կարող է ուժեղացնել թեմայի ազդեցությունը։
8. Դուրս գրել ձեզ համար կարևոր հատվածները, ձեր տեսակետը հիմնավորել:
«Պարզվեց, որ մեր ժողովուրդը պատերազմ չի համարում այն պատերազմը, եթե ժողովրդի կեսին չեն բնաջնջում եւ երկրից մնացածին չեն վտարում»:
Այս հատվածը ցույց է տալիս, որ մեր հասարակությունը իրական պատերազմը տեսնում է միայն այն դեպքում, եթե դրա հետևանքով մեծ կորուստներ լինեն՝ շատ զոհեր և տեղահանություն: Եթե պատերազմը չի հանգեցնում այսպիսի հետևանքների, այն չի համարվում «լուրջ» պատերազմ։
«Հետևաբար, անցած պատերազմի եւ առհասարակ «Մեկ ազգ – մեկ հայրենիք» թեմայով խոսելիս «ազգասեր» մեր բերանները Լենինականից Ղարս լայնքով ճորթելուց առաջ արժե հիշել…»:
Այս տեղում հեղինակը նշում է, որ շատ հաճախ մարդիկ խոսում են հայրենասիրության մասին, բայց դա իրականում շատ ավելի քաղաքական շահեր են սպասարկում, քան ազգային համախմբում։ Այսինքն՝ դրանք հիմնականում դատարկ խոսքեր են, որոնք չեն համապատասխանում իրականությանը։
«Այս թվի ոչնչությունը պատկերացնելու համար նշենք, որ սերբ-մուսուլմանական վերջին պատերազմին մասնակցում էր այլերկրացի սերբերից կազմված 5000-անոց զորամիավորում…»:
Այս հատվածում հեղինակը համեմատում է Արցախի պատերազմին Սփյուռքի մասնակցությունը՝ նշելով, որ Սերբիայում Սերբերի կողմից կազմված մեծ զորամիավորում էր մասնակցում պատերազմին, իսկ հայ Սփյուռքը այնքան էլ ակտիվ չէր մասնակցում Արցախի պատերազմին։ Սա ցույց է տալիս, թե որքան քիչ էր Սփյուռքի ակտիվությունը։
———
Հեղինակը շեշտում է, որ պատերազմը չի միայն ֆիզիկական աղետ՝ զոհեր ու ավերածություններ։ Հենց դրա հոգեբանական ու հասարակական ազդեցությունը պետք է լինի կարևոր։ Այսօր հասարակությունը չի գնահատում պատերազմի իսկական արժեքը, քանի որ այն չի հանգեցրել լայն ու տեսանելի հետևանքների։

















